Thailands cultuur is sterk door het Boeddhisme gevormd. En dat zelfde geldt voor Myanmar. Dat merk je direct. Daarom kunnen vrouwen er bv. ongestoord alleen rondreizen.
In de Thaise cultuur, is het regel dat iedere jongeman ééns in zijn leven een paar weken tot een paar maanden als monnik in een klooster doorbrengt. Zijn intrede in een klooster gaat gepaard met het kaalscheren van zijn hoofd. Dat is een belangrijk moment, waar de hele familie bij aanwezig is.
Ook de Thaise koning Bhumibol heeft destijds deze religieuze plicht vervuld. En wel in de Wat Bowonniwet. Daar is ook de onderstaande foto gemaakt van deze jonge monniken.
Natuurlijk is Thailand ook bekend van de Boeddha beelden die overal en in alle variaties aanwezig zijn. Het is overigens in Thailand verboden, om Boeddha beelden uit te voeren. Als je als toerist in een winkel komt waar ze te koop zijn, wordt je genegeerd. Je bent er gewoon niet en aan iemand die er niet is, hoef je ook geen Boeddha beelden te verkopen. Wij hadden er wel begrip voor, draai de zaak maar om. Wat te denken van een tuin die met kruisbeelden wordt versierd alsof het tuinkabouters zijn.
Op een avond in Bangkok hadden we nog een heel interessante ervaring. Op één van de drukke wegen in de stad werd het verkeer gescheiden door een brede middenberm. Daar was een Boeddhistische schrijn gemaakt. Mensen zaten er op banken en alles was met een hek van het voorbijlopende publiek afgeschermd. Wij werden ook uitgenodigd binnen het hek te komen zitten, alleen vroeg onze “gastheer” ons om onze schoenen uit te doen.
Binnen 10 minuten nam een voorbijganger aanstoot aan het feit dat wij ons binnen het hek bij de schrijn bevonden. Hij werd razend en begon tegen ons te schreeuwen. Onze gastheer kon de situatie de-escaleren en naar verloop van tijd ging de boze man weg. Wij vroegen onze gastheer natuurlijk wat hij gezegd had. En zijn antwoord was “this man, he has said nothing” …