Hieronder is een uitsnede gegeven van één van de navigatiekaarten die we gebruikten. Het is een Operational Navigation Chart van de US Airforce, in dit geval ONC H-3. En het verhaal gaat, natuurlijk, over navigatie.
We waren al een paar dagen onderweg Van Djanet naar Tamanrasset. We reden samen met een andere Nederlandse groep en een groep bestaande uit twee terreinmotoren met een Land Rover als volgauto. De motoren reden vaak ver vooruit, het waren soms alleen stofwolken aan de horizon. Ze hadden deze piste al een aantal keren gereden. Die middag was het landschap en het licht schitterend en we genoten erg van de reis. Alleen, de piste voerde pal west, terwijl we iets meer in zuidwestelijke richting zouden moeten rijden.
Omdat we onze positie niet meer vetrouwden besloten we te stoppen, om als het donker was onze positie te bepalen. De andere Nederlandse groep wilde graag op onze navigatie techniek “meeliften” en uiteindelijk sloot ook de “motorgroep”, die dacht het terrein goed te kennen, zich toch ook bij ons aan.
Toen het donker was maakten Ben en John een “fix”, een positiebepaling met behulp van de Poolster en de planeet Venus. En dit alles met behulp van een sextant met kunstmatige horizon, dat we van de KLM hadden kunnen lenen. Onze positie werd bepaald op NB 24 07′ en OL 6 35′, de positie is gemarkeerd met de blauwe pijl. We zaten 20_KM boven de piste waar we eigenlijk hadden moeten zijn, de gele pijl. Die piste zou verder naar het Zuid-Westen voeren, richting Tamanrasset, daar waar we heen moesten. De piste waar we ons nu op bevonden zou uiteindelijk pal Noord draaien, helemaal in de verkeerde richting. Waarschijnlijk waren we ca. 50_KM terug, bij de berg Jebel Telerhteba (rode pijl) op een verkeerde piste gekomen.
De volgende morgen controleerde Ben nog de positiebepaling van die nacht, aan de hand van kruispeilingen op de omliggende bergen via een peilkompas. Alles klopte precies, er kon eigenlijk geen twijfel zijn over onze positie.
Nu het duidelijk was waar we waren, was het ook duidelijk waar we naartoe moesten. Nadat iedereen ingepakt had, draaiden we de auto pal Zuid en vertrokken. De andere twee groepen in ons kielzog. Na vrijwel exact 20_KM stonden we opeens op de hoofdpieste naar Tamanrasset.
Na zo’n avontuur hoort het erbij om nog even na te praten, dat doen we op de bovenstaande foto. Daarna ging ieder individueel verder. Wij hadden de meeste haast, want we hadden 9 dagen verloren in Djanet, omdat er geen benzine leverbaar was. En we moesten naar huis.