Destijds was het derde jaar van de klassieke HTS opleiding een praktisch jaar. En het was belangrijk voor studenten een goede werkgever te vinden. Want hier begon je aan je CV te bouwen. Toen zich de mogelijkheid voordeed om als student-assistent aan de Randse Afrikaanse Universiteit te werken, moesten we daar niet lang over na te denken. Het was nog een heel “georganiseer”, communicatie ging destijds per brief of telegram, maar eind juni 1975 zaten we in het vliegtuig naar Johannesburg. Het retour ticket kostte 1728 gulden (777 Euro). In die tijd een vermogen. We vlogen vanaf Brussel met de Sabena.
We waren aangesteld bij het Departement Elektriese Ingenieurswese, dat op inspirerende wijze werd geleid door Prof. Dr. Daan van Wyk. Hans en Bert gingen aan de slag in het sterkstroom lab. Vermogenselektronica was destijds een speerpunt daar en de research liep voorop. Er werd geëxperimenteerd met systemen om van gelijkstroom wisselstroom te maken.
Wisselstroom motoren zijn kleiner en veel goedkoper te maken dan gelijkstroom motoren. Maar ze draaien op een vast toerental, dat wordt bepaalt door de frequentie van de wisselspanning waarmee ze worden gevoed. Door nu de frequentie van de voedingsspanning elektronisch regelbaar te maken, kon het toerental van wisselstroommotoren toch geregeld worden. Bert kon de elektronica betrouwbaar werkend krijgen in een proefopstelling. Een paar jaar later kwamen de eerste commerciële producten op de markt, geleverd door o.a. AEG.
Hans werkte met dezelfde techniek. Zijn toepassingsgebied was een elektrische auto (ja, 1975!). Dat was een klus die niet in een half jaar af te ronden was, maar hij heeft een stevige duw aan kunnen geven. Intussen reed hij op het “schaalmodel” rond op de campus, een elektrische fiets.
Remo werkte in een ander laboratorium dat zich richtte op halfgeleider fysica. En hij heeft zijn hart kunnen ophalen met experimenten op het gebied van vastestoffysica.